Hazrat Sultan Bahu Best Poetry

الف-الا چمبے دی بوٹی

مرشد من وچ لاندا ہو

جس گت اتے سوہنا راضی

اوہو گت سکھاندا ہو

ہر دم یاد رکھیں ہر ویلے

سوہنا اٹھدا بانہدا ہو

آپے سمجھ سمجھیندا باہو

اوہ آپ آپے بن جاندا ہو

الف-اندر ہو تے باہر ہو

وت باہر کتھے لبھیندا ہو

جتھے ہو کرے رشنائی

اوتھوں توڑ ہنیرا ویندا ہو

ہو دا داغ محبت والا

دم دم نال سڑیندا ہو

دوویں جگّ غلام اس باہو

جو ہو صحیح کریندا ہو

الف-اہف تن میرا چشماں ہووے

میں مرشد ویکھ ن رجاں ہو

لوں لوں دے مڈھ لکھ لکھ چشماں

ہکّ کھولھاں ہکّ کجاں ہو

اتنا ڈٹھیاں صبر ن میں دل

ہور کتے ول بھجاں ہو

مرشد دا دیدار جو باہو

مینوں لکھ کروڑاں حجاں ہو

این-علمِ باجھوں فقر کماوے

کافر مرے دیوانہ ہو

سے ورھیاں دی کرے عبادت

اﷲ تھیں بیگانہ ہو

غفلت تھیں ن کھلسن پڑدے

دل جاہل بتکھانا ہو

میں قربان تنھاں توں باہو

جنہاں ملیا یار یگانہ ہو

بے-بے تے پڑھ کے فاضل ہوئے

علف نہ پڑھیا قصے ہو

جیں پڑھیا تیں شہہ ن لدھا

جاں پڑھیا کجھ تسے ہو

چوداں طبق کرن رشنائی

انھیاں کجھ ن دسے ہو

باجھ وصال اﷲ دے باہو

سبھ کہانی قصے ہو

بے-بہتی میں اؤگنہاری

لاج پئی گل اسدے ہو

پڑھ پڑھ علم کرن تکبر

شیطان جیہے اتھے مسدے ہو

لکھاں نوں بھؤ دوزخ والا

ہکّ بہشتوں رسدے ہو

عاشقاں دے گل چھری ہمیشہ باہو

اگے محبوباں کسدے ہو

چے-چڑھ چناں تے کر رشنائی

تارے ذکر کریندے تیرا ہو

تیرے جہے چن کئی سے چڑھدے

سانوں سجناں باجھ ہنیرا ہو

جتھے چن اساڈا چڑھدا

اتھے قدر نہیں کجھ تیرا ہو

جس دے کارن جنم گوایا باہو

یار ملے اک ویرا ہو

دال-دل دریا سمندروں ڈونگھے

کون دلاں دیاں جانے ہو

وچے بیڑے وچے جھیڑے

وچے ونجھ مہانے ہو

چوداں طبق دلے دے اندر

تنبو وانگوں تانے ہو

دل دا محرم ہووے باہو

سوئی ربّ پچھانے ہو

پھے-فجری ویلے وقت سویلے

آن کرن مزدوری ہو

کاواں الھاں ہکسے گلاں

تریجی رلی چنڈوری ہو

مارن چنجھاں کرن مشقت

پٹ پٹ کڈھن انگوری ہو

عمر پٹیندیاں گزری باہو

کدی نہ پئیا پوری ہو

ہے-حافظ پڑھ پڑھ کرن تکبر

ملاں کرن وڈیائی ہو

ساون ماہ دے بدلاں وانگوں

پھرن کتاباں چائی ہو

جتھے ویکھن چنگا چوکھا

پڑھن کلام سوائی ہو

دوہیں جہانیں مٹھے باہو

جنہاں کھادھی ویچ کمائی ہو

 میم-میں کوجھی میرا دلبر سوہنا

کیوں کر اس نوں بھاواں ہو

ویہڑے ساڈے وڑدا ناہیں

لکھ وسیلے پاواں ہو

نہ سوہنی نہ دولت پلے

کیوں کر یار مناواں ہو

ایہہ دکھ ہمیشہ رہسی باہو

روندڑی ہی مر جاواں ہو

نون- نہ اوہ ہندو نہ اوہ مومن

نہ سجدہ دین مسیتی ہو

دم دم دے وچ مولٰی ویکھن

جنہاں قضاع نہ کیتی ہو

آہے دانے بنے دیوانے

جنہاں ذات صحیح ونج کیتی ہو

میں قربان تنھاں توں باہو

جنہاں عشقَ بازی چن لیتی ہو

 نون-نان میں سنی نہ میں شیعہ

دوہاں توں دل سڑیا ہو

مک گئے سبھ خشکی پینڈے

جد دریا رحمت وڑیا ہو

کئی منتارے تر تر ہارے

کوئی کنارے چڑھیا ہو

صحیح سلامت پار گئے باہو

جن مرشد دا لڑ پھڑیا ہو

زے-زبانی کلمہ ہر کوئی پڑھدا

دل دا پڑھدا کوئی ہو

جنہاں کلمہ دل دا پڑھیا

تنھاں نوں ملدی ڈھوئی ہو

دل دا کلمہ اشک پڑھدے

کی جانن یار گلوئی ہو

مینوں کلمہ پیر پڑھایا باہو

سدا سوہاگن ہوئی ہو

 پے-پڑھ پڑھ علم ہزار کتاباں

عالم ہوئے بھارے ہو

حرف اک عشقَ دا پڑھ نہ جانن

بھلے پھرن وچارے ہو

اک نگاہ جے عاشق ویکھے

لکھ ہزاراں تارے ہو

لکھ نگاہ جے عالم ویکھے

کہیں نہ کدھرے چاڑھے ہو

عشقَ شرع وچ منزل بھاری

سیاں کوہاں دے پاڑے ہو

جنہاں عشقَ خرید نہ کیتا باہو

دوہیں جہانی مارے ہو